Rezerwaty przyrody


Na terenie Puszczy Niepołomickiej utworzono sześć rezerwatów przyrody, razem zajmujących powierzchnię 101,41 hektara. Są to: Lipówka, Wiślisko Kobyle, Długosz Królewski, Dębina, Gibiel oraz Koło. Znajduje się tu również wiele pojedynczych pomników przyrody.

Rezerwat Lipówka został utworzony 24 grudnia 1957 roku. Jest to najstarszy rezerwat przyrody w Puszczy Niepołomickiej. Zajmuje on powierzchnię 25,73 hektara i jest rezerwatem ścisłym. Utworzono go z myślą o ochronie naturalnych drzewostanów dawnej Puszczy Niepołomickiej. Występuje tu typowy grąd, w którym zachowało się naturalne zadrzewienie puszczańskie. Znajduje się tu również łęg olszowy oraz ols. Stwierdzono tu również występowanie niektórych reliktowych gatunków roślin górskich - starzec Fuchsa, gęsiówka Hallera i przetacznik górski.

Rezerwat Gibiel rozciąga się na powierzchni 29,79 hektara - to największy rezerwat przyrody w Puszczy Niepołomickiej. Utworzono go 21 października 1961. Chroni on pierwotne, naturalne skrawki lasu. Znajduje się tu również wiele pomników przyrody oraz siedliska takich zwierząt jak: bocian czarny, myszołów, puszczyk, dzięcioł czarny i grubodziób. Jest to rezerwat ścisły.

Długosz Królewski to rezerwat ścisły o powierzchni 24,2 hektara, powstały 26 kwietnia 1963 roku w celu zapewnienia ochrony licznym roślinom zarodnikowym i kwiatowym, a także grzybom kapeluszowym i różnym porostom. Szczególną uwagę poświęca się tu długoszowi królewskiemu - paproci znajdującej się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, w kategorii zagrożenia V (gatunki zagrożone wyginięciem; w wypadku braku poprawy gatunki znajdujące się w tej kategorii zostaną przesunięte do kategorii wymierających).

Dębina jest rezerwatem ścisłym utworzonym 24 grudnia 1957 na terenie leśnictwa Baczków w południowo-wschodniej części głównego kompleksu Puszczy. Zajmuje powierzchnię 13,14 hektara. Podobnie jak rezerwat Lipówka, obejmuje on fragmenty naturalnego grądu. Występuje tu starodrzewie dębowe w wieku nawet do 210 lat.

Wiślisko Kobyle to najmłodszy rezerwat w Puszczy Niepołomickiej. Został utworzony 10 grudnia 1970 roku na terenie 6,7 hektara. Chroni on wiele gatunków roślin wodnych. Rezerwat zawiera fragment starorzecza Wisły (1,5 kilometra długości) w procesie naturalnego zarastania. Występuje tu również bogaty las grądowy.

Rezerwat Koło, utworzony 21 kwietnia 1962 roku, jest najmniejszym rezerwatem przyrody w całej Puszczy Niepołomickiej - rozciąga się na powierzchni 3,49 hektara. Rezerwat powstał w celu zapewnienia ochrony fragmentom naturalnego grądu i starorzecza wiślańskiego. Jest on siedliskiem dla chrząszczy kozioroga dębosza i pachnicy dębowej oraz dla płazów: kumaka nizinnego i traszki grzebieniastej. Gniazdują tu również takie ptaki jak: muchówka białoszyja, dzięcioł czarny, orlik krzykliwy, derkacz, włochatka i puszczyk uralski.

Nazwa Rok utworzenia Powierzchnia (ha) Gmina Typ Forma ochrony
Lipówka 1957 25,73 Drwinia leśny ścisła
Gibiel 1961 29,89 Kłaj leśny częściowa
Długosz Królewski 1963 24,14 Kłaj florystyczny częściowa
Dębina 1957 13,14 Drwinia leśny ścisła
Wiślisko Kobyle 1970 6,67 Drwinia wodny częściowa
Koło 1962 3,49 Niepołomice leśny częściowa


Rezerwaty przyrody w Puszczy Niepołomickiej pełnią istotną rolę w zapewnieniu ochrony gatunkowej rzadkim bądź zagrożonym wyginięciem roślinom i zwierzętom, a także w zachowaniu różnorodności gatunkowej na terenie całego obszaru. Poprzez działania takie jak ochrona zróżnicowanych biotopów oraz prowadzenie zrównoważonej gospodarki leśnej i łowieckiej możliwe jest zapewnienie dobrych warunków bytowych wielu gatunkom zwierząt chronionych. Do najbardziej cennych pod względem przyrodniczym należą: puszczyk uralski, bocian czarny, bóbr, łoś, dzięcioł czarny oraz żubr.

Komentarze: